Evaluatie op de lange baan, terwijl er nu actie nodig is
Het kabinet wil jaarlijks 100.000 woningen bijbouwen, maar mist een plan voor het even zo belangrijke behoud van bestaande middenhuurwoningen. Zowel de cijfers van NVM als de uitponddata van het Kadaster tonen aan dat de situatie op de huurwoningmarkt steeds schrijnender wordt. Het is dan ook onbegrijpelijk dat de eerder voor begin 2025 geplande evaluatie van de Wet betaalbare huur is uitgesteld tot 2027. De minister gaf eerder aan dat 400.000 middenhuurwoningen voor de woningmarkt behouden moeten blijven, anders is urgent overheidsingrijpen nodig. Dat we hard op weg zijn naar deze ondergrens, maken de meest recente cijfers onomstotelijk duidelijk. NVM en Vastgoed Belang roepen het kabinet daarom op om zich bewust te worden van de nijpende situatie en actie te ondernemen om het tij te keren.
Niek Verra, voorzitter Vastgoed Belang: “Minister Keijzer, geef particuliere verhuurders eerlijk en effectief beleid zodat zij hun rol op de woningmarkt kunnen vervullen. Daartoe is het belangrijk dat het woningwaarderingsstelsel wordt aangepast. De cruciale ondergrens van 400.000 middenhuurwoningen komt door de uitpondgolf zeer rap in gevaar. Houd u daarom aan eerdere toezeggingen en voorkom met gerichte beleidsaanpassingen een diepere crisis op de huurwoningmarkt.”
Lana Gerssen, vakgroepvoorzitter NVM Wonen: “De NVM-cijfers tonen aan dat het absoluut de verkeerde kant op gaat op de huurwoningmarkt. En de uitspraken van het Kadaster, dat hun uitponddata onvolledig zijn en de situatie in de praktijk nog veel slechter is, onderstrepen dit. Verhuurders verkopen massaal hun huurwoningen en NVM-makelaars stoppen met hun verhuurmakelaardij, terwijl (potentiële) huurders gedesillusioneerd achterblijven. Niet de betaalbaarheid, maar het aanbod is het grootste probleem in de middenhuur. Ik nodig Kamerleden van harte uit eens een dagje mee te lopen om met eigen ogen te zien welke schrijnende situaties zich in de middenhuur voor doen: van jonge mensen die noodgedwongen bij hun ouders moeten blijven wonen, gescheiden stellen die niet bij elkaar weg kunnen tot studenten die op eigen benen dachten te staan maar plots hun huurwoning worden uitgezet en niet anders kunnen dan terug te keren naar het ouderlijk huis. Want dát zijn de schrijnende gevolgen van alle uitpondingen zonder dat er een noemenswaardig alternatief tegenover staat.”